Laatste deel Bocas del Toro

Het is hier de hele week al bloedverziekend heet. Tegen de 40 graden. Terwijl het de eerste 4 dagen in Panama eigenlijk alleen maar geregend heeft, snakken we nu naar een lekker buitje.......
Eergisteren zijn we er nog met de boot op uitgeweest. We hadden eigenlijk een toertje geregeld, maar er kwam niemand opdagen. Dona Aura (de eigenaresse van ons hospedaje) zag ons al een kwartier buiten zitten en kwam op een gegeven moment naar ons toe om te vragen wat er was. Wij uitgelegd: wacht even, zei ze en ze liep naar binnen.Toen kwam ze met een handtasje weer naar buiten, riep ´vamos!´ en marcheerde ons voorbij. Dus wij erachter aan.
Toen liep ze bij een toerbureautje naar binnen en zei: Las ninas quieren hacer un tour (de kinderen willen graag een tourtje gaan maken).
Moet zeggen dat ik me toen niet echt 37 voelde...
Gisteren zijn we voor de afwisseling weer met de boot weggeweest. We hadden alleen geen zin een georganiseerde toer, dus we dachten: we gaan er zelf op uit. Dus wij met de boot naar Isla Bastimentos. In het dorp aangekomen stond dat het strand nog 1,2 km lopen was. Dus wij op onze slippertjes en met rugzakje op pad. Echter, na een 100 mtr hield het pad op en ging over in een modderig paadje dwars over het eiland heen (over de heuvel, door de jungle).
Na een kwartier lopen, stapt Irma in de modder, zakt weg en wordt vastgezogen. Toen ze haar voet op wilde tillen, knapte haar slipper....
Ik zei nog: zullen we anders toch maar teruggaan, maar nee, ze wilde verder (het zou maar een halfuurtje lopen zijn), dus de reis werd voortgezet op 1 slipper. Na een barre tocht, waarbij onze 1,5 ltr fles met water al bijna op was, kwamen we eindelijk bij een strand aan. Dit was helaas niet het strand waar we naartoe wilden (je kon hier niet zwemmen ivm de sterke stroming), dus we vroegen maar aan mensen hoe ver het nog was. Een half uurtje werd er gezegd...
Wij verder, Irma inmiddels op blote voeten, opnieuw de jungle in. Ik liep voorop om te kijken of er niets geks op het pad lag, waar Irma met haar blote voeten in kon trappen.
We werden overigens de hele tocht begeleid door een hond. Geen idee waar die ineens vandaan kwam.
Na 2 uur (!!) lopen, water op, en ik die al de hele tijd bezig was met allerlei survivalprogramma´s in mijn hoofd te halen (terwijl Irma fluitend achter me aan liep op haar blote voetjes alsof we in België aan het rondwandelen waren), kwamen we eindelijk bij een strand aan waar mensen waren.
Ik ben nog nooit zo blij geweest.
Dus aan onze moeders: ben maar niet bang, dit doen we niet nog een keer. We hebben overigens nog een drie kwartier op het strand kunnen liggen, omdat toen de laatste boot terugging...

We hebben inmiddels trouwens een slaapplaats gevonden in Boquete, waar we vrijdag naartoe zullen gaan.
Dit is daarom ons laatste berichtje vanuit Bocas del Toro, want we willen jullie niet meer vervelen met zon, zee en strand...
We hebben het hier echt super naar onze zin gehad (en zullen dat de laatste paar daagjes ook nog wel hebben). De enige reden dat we het fijn vinden om te gaan, is dat we dan eindelijk van de beestjes af zijn. Het is hier nameljk één groot insectenparadijs. De bulten zijn dus nog niet weg en er zijn bij mij ook nog hittebultjes en allergiebulten (of het is van de combinatie zonnebrand, deet en zon of uitslag van de malariapillen, is me nog onduidelijk) bijgekomen. Ik zal Irma ook nooit meer voor de gek houden....... (voor wat betreft bultjes dan... ;-))

Hasta Boquete!!!