Kotu

Nou, met de bananen is het helemaal goed gekomen. De mensen aan wie Irma de bananen gaf, namen ze blij verrast aan. Zullen ook wel gedacht hebben: Heb je zo'n gekke toerist die bananen uit staat te delen....
We hebben inmiddels ook al Gambiaanse namen gekregen: Irma's naam is voor de mensen hier nl bijna niet uit te spreken, dus ze hebben haar hernoemd naar Fatou. Ik had toen het geluk dat ik ook een nieuwe naam kreeg: Fanta!
Verder beginnen we hier al helemaal in te burgeren in het Afrikaanse wereldje. Het was echt even wennen. De hele dag door wordt je nagelopen en geroepen. Het grappige is dat wanneer er dan iemand met je meeloopt je geen last meer hebt van de anderen, want zij houden dan de rest weg. Moet wel zeggen dat het ontzettend vriendelijke mensen zijn en wanneer je nee zegt dan respecteren ze het ook en gaan weg.
Gisteren zijn we naar Kotu gewandeld met de bedoeling om daar naar het strand te gaan (moeten immers toch een beetje afwisseling hebben).
We kwamen onderweg weer 2 jongens tegen die ons uiteindelijk de hele middag mee rond hebben geleid. We hebben heel Kotu doorgelopen en zijn uiteindelijk in een buitenlucht reggae barretje belandt.
Gisteren hebben we ook Ben uit Nederland ontmoet, die een pleegdochter heeft hier. Zij is nu een gids en morgen gaan we met haar naar Senegal. Ik moet zeggen, gewoon met zijn tweëen reizen is geen probleem, maar met een lokaal iemand erbij scheelt gewoon heel veel tijd omdat je niet meer aangesproken wordt door de rest.
Dit was het weer even. Gaan zo naar een BBQ!!!!!