Luang Prabang

Ik moet zeggen dat we beiden onder de indruk zijn van Laos. Het is een ontzettend mooi land! Maar het reizen hier en dingen regelen met de mensen gaat een beetje problematisch. Hun Engels is zeer slecht en ze begrijpen maar de halve tijd wat je bedoelt, terwijl ze wel gewoon knikken alsof ze het begrepen hebben. Zo bestellen we fruit shake (na 4 keer herhalen) en krijgen we een banana cake. En zo gaat dat de hele dag door....
Vertrek uit Luang Nam Tha ging ook moeilijk. We hadden tickets gekocht voor plaats in een minivan en eenmaal op het busstation aankomen werd er tegen ons gezegd: "minivan full, take local bus." nou, daar sta je dan met je kaartjes. Maar om nu 11 uur in een locale stopbus te zitten, tussen de kippen en rijstzakken, zonder airco en op elkaar gestapeld, daar hadden we niet zoveel zin in. Dus toen maar na verhitte discussies (over wiens schuld het nu was dat er geen plaatsen meer waren) en wat onderhandelen hebben we maar de rest van de resterende 6 lege zitplaatsen erbij gekocht voor 30 euro zodat we gelukkig toch konden vertrekken naar Luang Prabang, waar we na 362 km en 8 uur rijden later zijn aangekomen.

Luang Prabang is best groot en we komen ineens weer in een stadje terecht met een boulevard, naast de Mekong, met allemaal barretjes en restaurantjes met gekleurde lichtjes en veel toeristen. We hebben hier een dag een fiets gehuurd (Irma kreeg een mooie roze) waar onze knieën steeds tegen het stuur aan stootten. Na een halve dag fietsen door de stad liep de temperatuur zo hoog op dat we maar besloten hadden de fietsen te laten staan en een tuktuk te nemen naar een van de watervallen (Tad Xe).
Na een half uurtje rijden werden we bij een rivier afgezet, waar Irma eerst nog uitgleed op de oever en dus vol onderuit ging en daarna maar persoonlijk aan de arm werd genomen om de boot in te kunnen stappen. Na even varen, waarbij druk het water uit de boot werd geschept (serieus, allen boten hier zijn lek!) zijn we in een stukje paradijs op aarde beland! We hebben heerlijk gezwommen in prachtig blauwgroen water. Totdat er olifanten de waterval in liepen... Irma was ineens heel snel uit het water.....

De volgende dag hebben we een boottocht gemaakt over de Mekong en zijn we naar grotten geweest. Na een half uur varen kapte de motor van de boot ermee. We dreven gelukkig naar de oever van de Mekong, waar we eerst nog in een liggende grote boom vast kwamen te zitten, maar uiteindelijk heeft onze stuurman gelukkig de boot na een tijd weer aan de praat gekregen. Je kunt je voorstellen dat na een paar uur naar het gepruttel en geratel van de motor te hebben geluisterd, we blij waren weer heelhuids terug te zijn.

Op naar Vang Vieng!

Groetjes