Vang Vieng

Nou, we hebben een record bereikt. De rit van Luang Prabang naar Vang Vieng (228 km) heeft 8 uur geduurd!! Maar de rit was ontzettend mooi. Helemaal door de bergen met geweldige uitzichten. Wat is Laos toch mooi. De laatste 70 km ging over zeer slecht wegdek. In dit laatste stuk gingen we te snel door een diepe kuil, waarbij ik in half slapende toestand helemaal werd verrast en eerst mijn hoofd tegen het dak van de minivan aan knalde (50 cm hoger) en daarna bij het neerkomen door mijn rug ging.

Maar nu zitten we in Vang Vieng. Een klein stadje aan de Mekong, omgeven door rijstvelden en hoge karstgebergten. Zo ontzettend mooi!!
We hebben een heel leuk hotelletje gevonden met in het midden een tropisch tuintje vol met hangmatten en zitjes. Dus daar hebben we gisteren na aankomst de hele avond in gelegen.

De eerste dag hier hebben we mountainbikes gehuurd en zijn over een bruggetje gefietst, de rivier over. De weg bestond uit zand, modder en keien. De temperatuur ligt hier trouwens nog hoger dan waar we vandaan gekomen zijn, dus na 5 min fietsen waren we al weer doorweekt van het zweet. Maar er was ons verteld dat er in de buurt veel grotten zijn (in de karstgebergten) met de daarbij behorende verkoelende lagunes waar je heerlijk in kunt zwemmen. Na even gefietst te hebben zijn we rechtsaf geslagen via een pad over rijstvelden. Maar vanwege de vele verhalen van de slangen die er zitten in de rijstvelden (en we hadden er al 1 gezien die de weg over kwam gerold) en vanwege het feit dat we geen mens in de buurt zagen, zijn we halverwege maar weer omgedraaid. (ondanks dat Irma mij een watje noemde) Dus wij weer verder fietsen, op een gegeven moment naar links, richting een andere grot. Op een bord stond: 80 meter. Na 20 min fietsen!! komen we eindelijk wat mensen tegen, die zeiden dat de grot hier was. We zagen er ondertussen al uit alsof we net uit een zwembad waren gestapt met kleren en al aan. Nou, toen kregen we een lokale inwoner als gids mee (niet Engelssprekend) en op naar de grot. Te voet over rijstvelden en bruggetjes. Bij de berg aangekomen bleek dat we ook nog een stuk omhoog moesten klimmen. Dus wij maar achter de gids aan over superscherpe rotsblokken, 45 graden omhoog klimmend op onze slippers! Na een klein half uur klimmen komen we bij de grot aan. Supermooi, maar in de grot was het zo glibberig, dat hier voor ons de grens bereikt was met wat nog verantwoord was. Uitglijden betekent nl in een van de vele spleten in de grot verdwijnen.....Dus weer terug naar beneden op onze slippertjes.....eenmaal beneden wees hij ons nog de weg naar een waterbron in een klein grotje, bij de grond, waar we toen uit blijdschap met kleren en al in gesprongen zijn.
Heerlijk afgekoeld gingen we toen weer verder op de fiets. Op naar de blue lagoon. Omgeven door rijstvelden en dorpjes van stammen en de vele karstgebergten. Zo mooi!
Bij de blue lagoon zijn we nog naar een grot geweest, die wat beter begaanbaar was en hebben we daarna nog heerlijk gezwommen in een rivier. Toen snel terug om nog voor het donker terug te zijn. Op de terugweg zagen we de ondergaande zon achter karstgebergten verdwijnen....dit is waar we het gewoon allemaal voor doen.......