4000 Islands

Yes, we hebben op dit moment de grens van Cambodja bijna bereikt. Ik denk dat we er nog een halve km vandaan zitten. Dus 2 weken Laos overleeft zonder ziek te worden (behalve dan de dagelijkse diarree aanvallen en de jeuk). We hebben onze hele EHBO uitrusting amper hoeven te gebruiken, behalve de tube voor insectenbeten. En onze pijnstillers hebben we afgegeven aan de Hmong vrouwtjes die met ons de trekking hebben gedaan. Na een heel toneelstuk, begrepen we eruit dat ze pijn hadden en er iets voor nodig hadden. Toen ik de pijnstillers tevoorschijn haalde begonnen ze driftig ja te knikken......

We zitten nu in een gebied wat de "4000 Islands" heet. Het is een verbreding van de Mekong, bezaaid met eilandjes. We zijn hier gisteren aangekomen met de boot en bij aankomst bleek dat we op het verkeerde eiland waren afgezet?!... En er werd meteen achteraan gezegd: "next boat tomorrow". Daar zit je dan......
Het eiland, Don Khong, is wel het grootste eiland in de Mekong, maar ook het rustigste. Gezien de hoge temperaturen hier, hadden we toch besloten om hier een motorbike te huren. Er is toch niets te doen, dus wat kan er dan gebeuren....
We hebben het hele eiland rondgecrosst, een 40 km in omtrek, dat bestaat uit rijstvelden en waar heel veel waterbuffels rondlopen, zodat we soms zigzaggend over de weg moesten om ze te ontwijken. Onderweg stoppend om wat te drinken. We werden door iedereen nagestaard en kinderen zaten allemaal naar ons te roepen. Om 9 uur gingen alle lichten uit en werden we het restaurantje uitgestuurd. Dus maar naar bed gegaan.

De volgende morgen hebben we de boot genomen om naar het juiste eiland te gaan, Don Khon, en na 1,5 uur varen waren we er. Meteen een slaapplek gevonden op palen aan de oever, bikini aan, fietsen gehuurd en toen naar de watervallen toe, waar ook gezwommen kon worden!!! Want het is hier bloedverziekend heet.....

En toen: Op naar Cambodja! 's Morgensvroeg om 8 uur op de boot gestapt. Aan land hebben we de papieren al ingevuld voor de grens en toen met de bus naar de grens toe. Hier moest iedereen de bus uit om vervolgens lopend de grens over te gaan. Ook werden we gescand met een temperatuurpistool of we geen koorts hadden. Toen de slagbomen door, iedereen bukkend eronderdoor, dus ik dacht, ik ga limbodansend. Maar op het moment dat ik naar achter buig, voel ik al dat het niet goed gaat....ik heb immers 15 kg op mijn rug zitten....en ik begin achterover te vallen, dus ik grijp me vast aan de slagboom, die gewoon los zat en kon nog net blijven staan, dus ik begin help te roepen naar Irma, die alleen maar staat te lachen. Ze dacht dat ik een grapje maakte...bovendien stond er een of andere idioot achter me alles te filmen. Gelukkig kwam uiteindelijk toen iemand achter me staan om me uit mijn zwaar achterover gebogen toestand overeind te helpen.

Vervolgens werd iedereen op een plek neergezet, waar we moesten wachten op onze paspoorten. Deze kregen we na een half uur terug en toen was het wachten geblazen op de bus. Om 12 uur zaten we er nog allemaal, wetende dat de busreis naar Siem Reap ook nog 11 uur zou duren. En niemand wist wat er zou gaan gebeuren....
We hebben toen met een aantal mensen een minivan geregeld en zijn zo naar Siem Reap gereden in 6,5 uur!!! waar we om half 7 aankwamen.

Groetjes